De laatste tijd heb ik veel gesprekken gehad met mensen over principes en grenzen in ‘wat doe je wel en wat doe je niet?’. Veelal eindigen dat soort gesprekken met een diepe zucht en de opmerking ‘gelukkig heb ik dat nog niet voor handen gehad’. Enerzijds is dat misschien waar, anderzijds kun je je afvragen of je daarmee niet je kop in het zand steekt. Want wat doe je als je baas je iets vraagt te doen dat tegen je principes ingaat? Of als je een mooie opdracht kunt krijgen, maar je niet staat achter de uitgangspunten van je potentiele opdrachtgever? Of je als stichting/vereniging krap bij kas zit en een flinke donatie krijgt van een dubieuze organisatie? ZZP’er of medewerker in loondienst. Commercieel bedrijf, stichting of vereniging. Iedereen zou zich eens moeten afvragen: waar ligt mijn/onze grens? Wat doen we wel en wat doen we niet? Maar ook: hoe reageren we in zo’n situatie en houden we ons rug recht als dat tot gevolg heeft dat…?
De maatschappij verandert, alles (of in ieder geval veel) moet kunnen. Toch is authenticiteit een belangrijk kernwoord tegenwoordig. Authentiek zijn, betekent in mijn ogen ook durven staan voor je principes. Ook als dat je soms minder populair maakt…