‘Let it go…let it go…!’ schalt hier regelmatig door het huis. Als je zelf een dochter hebt, zul je ongetwijfeld bekend zijn met het fenomeen Frozen. In het Nederlands vertaald met ‘laat het los, laat het gaan’, is de titel van dit liedje een kreet geworden die we regelmatig gebruiken. Maar dat valt nog niet mee dat loslaten… Of het nu gaat om je kinderen, om vrijwilligers binnen een stichting of vereniging of om de medewerkers binnen je bedrijf. Laat jij ze los, geef je ze de ruimte om zelf dingen te ontdekken, hun eigen fouten te maken en daarvan te leren?
Dat mensen meer leren door zelf op zoek te gaan naar oplossingen, daar zijn de meeste onderzoekers het inmiddels wel over eens. Dat het maken van fouten daarbij onvermijdelijk is, begrijpen we ook allemaal. Tot zover de theorie. Nu de praktijk. Hoe vaak doe je iets wel even zelf, ‘want ik weet hoe het moet en heb het zo gedaan’? Gebeurt het je weleens dat je dan iets loslaat en vervolgens denkt: ‘als ik het zelf had gedaan was ik veel sneller geweest’? Of ‘zie je wel…als je het niet zelf doet…’. Ik geef direct toe, ik maak me er tegen beter weten in ook schuldig aan. Want telkens als je zoiets doet, ontneem je iemand – klein of groot – de kans om iets te leren, om te groeien! Ontwikkelingspsycholoog Steven Pont vertelde eens tijdens een lezing die we bezochten dat hij het zogenaamde Wetje van Pont hanteerde: 2x nee = ja. Oftewel, heeft de omgeving er last van? Nee? Is het levensgevaarlijk voor het kind? Nee? Laat het maar gebeuren! Enigszins gechargeerd misschien, maar onwillekeurig heb ik er toch al regelmatig op teruggegrepen. Zeker ook in zakelijke omgevingen. Dus zing ik af en toe maar met mijn dochters mee: ‘Let it go, let it grow…’